شیوه درست صدا زدن Superclass ها در Activity اندروید:
// Called after onCreate has finished, use to restore UI state @Override public void onRestoreInstanceState(Bundle savedInstanceState) { super.onRestoreInstanceState(savedInstanceState); // Always call the superclass method at FIRST. // Restore UI state from the savedInstanceState. // This bundle has also been passed to onCreate. // Will only be called if the Activity has been // killed by the system since it was last visible. } // Called before subsequent visible lifetimes for an activity process. @Override public void onRestart() { super.onRestart(); // Always call the superclass method at FIRST. // Load changes knowing that the Activity has already // been visible within this process. } // Called at the start of the visible lifetime. @Override public void onStart() { super.onStart(); // Always call the superclass method at FIRST. // Apply any required UI change now that the Activity is visible. } // Called at the start of the active lifetime. @Override public void onResume() { // Resume any paused UI updates, threads, or processes required // by the Activity but suspended when it was inactive. super.onResume(); // Always call the superclass method at LAST. } // Called to save UI state changes at the end of the active lifecycle. @Override public void onSaveInstanceState(Bundle savedInstanceState) { // Save UI state changes to the savedInstanceState. // This bundle will be passed to onCreate and // onRestoreInstanceState if the process is // killed and restarted by the run time. super.onSaveInstanceState(savedInstanceState); // Always call the superclass method at LAST. } // Called at the end of the active lifetime. @Override public void onPause() { // Suspend UI updates, threads, or CPU intensive processes // that don't need to be updated when the Activity isn't // the active foreground Activity. super.onPause(); // Always call the superclass method at LAST. } // Called at the end of the visible lifetime. @Override public void onStop() { super.onStop(); // Always call the superclass method at FIRST. // Suspend remaining UI updates, threads, or processing // that aren't required when the Activity isn't visible. // Persist all edits or state changes // as after this call the process is likely to be killed. } // Sometimes called at the end of the full lifetime. @Override public void onDestroy() { // Clean up any resources including ending threads, // closing database connections etc. super.onDestroy(); // Always call the superclass method at LAST. }
خلاصه مطب: در متد های onRestoreInstanceState، onStop, onRestart, onStart، ابتدا باید Superclass صدا زده بشه و بعد کدهای شما قرار بگیره. اما در متدهای onDestroy, onPause, onSaveInstanceState, onResume ابتدا باید کدهای شما قرار بگیره و بعد متد Superclass صدا زده بشه.
عدم رعایت این اولویت ها گاهی باعث کندی، crash کردن، memory leak، ناهماهنگی در UI، باگهای DataSaving و امثالش میشه... پس حتماً رعایت کنید.
(شاید درصد کمی از برنامه ها باشند که از این قائده پیروی نمی کنند، اما اون هم با آگاهی کامل از محتوا و مکانیسم Superclass ها.)
منبع: پروفسور Andrew T. Campbell (و گوگل)
http://www.cs.dartmouth.edu/~campbell/cs65/lecture05/lecture05.html
1- طبق گفته Sun، از دستورات System.runFinalizersOnExit()
و Runtime.runFinalizersOnExit()
استفاده نکنید، اینها منسوخ و Unsafe اعلام شدن:
JAVA-DOC: Because it is inherently unsafe. It may result in finalizers being called on live objects while other threads are concurrently manipulating those objects, resulting in erratic behavior or deadlock. While this problem could be prevented if the class whose objects are being finalized were coded to "defend against" this call, most programmers do not defend against it. They assume that an object is dead at the time that its finalizer is called. Further, the call is not "thread-safe" in the sense that it sets a VM-global flag. This forces every class with a finalizer to defend against the finalization of live objects!
Joshua Bloch: Never call System.runFinalizersOnExit or Runtime.runFinalizersOnExit for any reason: they are among the most dangerous methods in the Java libraries.
2- Handler یا Timer؟ (در شرایط کاربری یکسان)
Handler: براحتی reschedule میشه، هر اینترفیس Runnable
ای رو میشه داخلش attach کرد، حافظه کمتری رو مصرف می کنه، بهترین گزینه برای update های UI هستش، از Multi-threading پشتیبانی می کنه، استثناهای پرتاب شده از task ها و thread هارو هندل میکنه، در ساخت Thread
میشه Handler اون thread رو هم باهاش طراحی کرد، زمانی که دستگاه به حالت sleep بره کماکان به کارش ادامه میده!
Timer: قابلیت reschedule شدن نداره، فقط یک TimerTask
رو میشه داخلش attach کرد، حافظه بیشتری رو اشغال میکنه، بهترین گزینه برای background-task ها هستش، نمی تونه UI رو update کنه، فقط با یک Thread
کار میکنه(بقیه task ها باید queue بمونن تا کار اولی تموم بشه)، استثناهای task و thread رو هندل نمی کنه و فقط نابودشون میکنه(دیگر task ها رو هم اجرا نخواهد کرد)، زمانی که دستگاه به حالت sleep بره متوقف میشه.
3- آیا میدونید با فعال کردن خاصیت android:debuggable="true"
در فایل AndroidManifest.xml پروسه Proguard غیرفعال میشه؟
4- اگر به استثنا نوع UnknownHostException
برخورد کردید و نتونستید این نوع استثنا رو catch
کنید، تعجب نکنید. چراکه استثنای UnknownHostException
از دسته java.net هستش درحالی که Exception
از دسته java.lang!
راه ساده:
try { // Codes. } catch (final java.net.UnknownHostException exception) // java.net { // Handling codes. } catch (final java.lang.Exception exception) // java.lang { // Handling codes. }
5- با تغییر color scheme تصاویر به RGB_565 می تونید میزان حافظه اشغالی توسط تصویر رو کاهش بدید:
البته فقط کمی کیفیت تصویر پایین میاد...
BitmapFactory.Options _options = new BitmapFactory.Options(); _options.inPreferredConfig = Config.RGB_565;
این مقاله شامل آموزش نصب و راه اندازی Java + Android + Eclipse هستش.
که البته منظور از Android, پکیج Android SDK هستش، منظور از Eclipse, برنامه Eclipse IDE هستش و منظور از Java, پکیج Java SDK (همون JDK) هست.
فهرست مندرجات:
حافظه مجازی در کامپیوتر، یک آرایه بزرگ طولانی از بیت هستش و این بیت ها به بلوک هایی به نام بایت تقسیم میشن(هر 8 بیت = 1 بایت) و به هر بایت یک آدرس جهت دسترسی اختصاص داده می شه.
در زبانهای برنامه نویسی، وقتی با داده های غیرفیزیکی(مثل متغیر ها، اشیا، توابع و...) کار می کنید، مقدار و آدرس این داده ها در حافظه مجازی ذخیره میشه. در سطح پایینتر، وقتی متغیر محلی(local variable) یا تابعی تعریف و استفاده می کنید مقادیر و آدرسشون در قسمت Stack حافظه مجازی قرار می گیره. ولی با ساخت شی یا اختصاص حافظه بصورت دستی(Dynamic)، مقدار و آدرسشون در قسمت Heap حافظه مجازی قرار میگیره. و نهایتاً همه اینها در سلول های RAM سخت افزاری کامپیوتر بصورت منظم چیده میشن.
فهرست/مندرجات:
1- هنگامی که دستگاه با وضعیت Low-Memory مواجه می شه، متد onStop()
توسط DVM/ART اندروید نادیده گرفته میشه. پس حتی الامکان برنامه و اطلاعات مهمش رو در متد onPause()
finalize کنید و نه در متد onStop()
.
در وضعیت Low-Memory، گاهی استفاده از متد System.runFinalization()
و System.gc()
می تونه کارساز باشه.
2- طبق گفته گوگل، حتی الامکان متد ها رو static
تعریف کنید. اینکار سرعت پردازش رو 15 تا 20 درصد افزایش میده.
3- URLConnection
یا Apache HTTP
؟
طبق گفته ی وبلاگ Jesse Wilson، عضو تیم توسعه DVM، Apache HTTP
در اندروید Froyo و قبل تر باگهای کمتر و بیشترین سازگاری رو داره. درحالی که UrlConnection
در اندروید Gingerbread و جدیدتر باگهای کمتر، امکانات بیشتر، بهینه تر و سازگاری بیشتری رو داره... پس در انتخاب اینها دقت کنید.
init: مخفف initialization، اولین برنامه/process ای هست که در حین بوت سیستم اجرا میشه و تا زمانی که سیستم خاموش بشه بکارش ادامه میده. این برنامه ابتدا عملیات system initialization رو انجام میده و سپس عملیات runlevel initialization رو و اینکارو با خوندن محتوای فایل inittab آغاز میکنه.
برنامه init ابتدا اسکریپت rc.S رو اجرا میکنه تا سیستم رو برای ورود به runlevel
مورد نظر آماده کنه. فایل rc.S وظیفه داره که حافظه مجازی رو فعال کنه، filesystem رو Mount کنه، دایرکتوری var/ رو تمیزکاری کنه، دیوایس های Plug & Play رو آماده سازی کنه، ماژول های Kernel رو بارگذاری کنه(LKM)، پورت های سریال رو پیکربندی کنه و نهایتاً اسکریپتهای System V رو اجرا کنه. بنابراین init آغازگر بیشتر پرورس ها و فرآیندهای اصلی سیستم هستش.
نکته: برنامه init توسط Kernel فراخونده میشه و با پروسس Id 1 شروع بکار میکنه. اگر Kernel قادر به فراخوندنش نباشه، خطای Kernel pantic (یا همون fatal error) رخ میده که باعث متوقف شدن کل پروسه بوت میشه.
runlevel
: تعیین کننده پارامترهای برنامه init و دستورالعملهایی برای تنظیم ترمینال، محیط کاربر، شبکه و اجرای سرویس های اولیه هستش که توسط یک شناسه عددی داخل فایل inittab در مسیر /etc/ تنظیم میشه. و البته این شناسه در هر توزیعی متفاوته!
گوشی که درحال حاضر ازش استفاده می کنم، مدل S111 Spreadtrum ماله شرکت Kenxinda هستش... (چینیه!)
نزدیک به یک ساله که ازش استفاده می کنم و براش برنامه می نویسم.
خب خود گوشی نسخه اندرویدشو زده 4.0.0 ولی من خیلی وقت پیش مشکوک شدم که این گوشی اندرویدش 4 نیست، بلکه 3 یا 2 عه
دیروز که داشتم داخلش فایلگردی می کردم و برنامه های فابریکیشو decompile می کردم متوجه یه سوتی شدم:
فایل browser.java داخل برنامه Browser.apk در مسیر system/app/
public String getUserAgentString()
{
...
localStringBuffer.append("Mozilla/5.0 (Linux; U; Android 2.3.5; zh-cn; KENXINDA-KXD-");
...
localStringBuffer.append("/1.0 Android/2.3.5 Release/03.01.2013 Browser/AppleWebKit533.1 Build/MocorDroid2.3.5) AppleWebKit/533.1 (KHTML, like Gecko) Version/4.0 Mobile Safari/533.1");
همینطور که میبینید داخل useragent مرورگر، سیستم عامل رو زده Android 2.3.5! یعنی نسخه واقعیه این گوشی! این همون سوتیه که شرکت Kenxinda داده.
حالا بگذریم، بعدش شروع کردم به گشتن تو اینترنت دنبال راهی که این برنامه رو بدون root کردن گوشی جایگزینش کنم. (یا اینکه بهینه سازی و دوباره کامپایلش کنم). که به یه Browser داخل پکیج های Cyanogen برخوردم:
سیستم عامل Cyanogen شاخه ای از پروژه Android هستش که خیلی هم بهتر از خود اندروید داره توسعه داده میشه
Cyanogen منبع باز هستش اونم به معنای واقعی! شما می تونید نسخه مدل گوشیتونو رو دانلود کنید، تغییرش بدید، کامپایل کنید و نصبش کنید. برعکس پروژه Android که فقط کامپایل میشه و برای امثال ما هم غیرقابل استفادست، چون خامه به اصطلاح.
Cyanogen همه نوع توسعه دهنده و contributer ای رو قبول می کنه، opensource و رایگان هستش و با آغوشی باز از هر change/improvment ای استقبال می کنه. برعکس Google که فقط حرفشو میزنه.
دقیقاً مثل اندروید، core ش با C و ++C نوشته شده، UI ش با Java و پکیج منجرش هم APK هستش.
اگر کاربر عادی هستید و مدل گوشیتون در Cyanogen لیست شده پیشنهاد می کنم حتماً نصبش کنید و پادشاهی کنید! اگرم توسعه دهنده هستید و پیشنهادات/ایده هایی برای سورس اندروید دارید، بفرستیدش به Cyanogen که بررسی و اعمالش کنن.
اینم بگم که اگر فکر می کنید می تونید با ایده ها و تغییراتتون به توسعه خود Android کمک کنید سخت در اشتباهید. چون برای Android زیاد مهم نیست و اصلاً اهمیتی نمیدن، چون تیم Android بشدت مشغولند...!
برای حل مشکلات ADB گوگل با درایور گوشی بصورت زیر عمل کنید:
نرم افزار Java Development Kit(به اختصار JDK) پکیجی هست که توسط شرکت Sun Microsystems (و اکنون Oracle) برای تولید و اجرای برنامه های Java طراحی و به بازار عرضه شده.
نکته: Java یک زبان برنامه نویسی کامپیوتر، سطح بالا و شی گرا هستش که توسط شرکت Sun برای تولید برنامه های مستقل از بستر اجرایی طراحی شده. به این معنی که برنامه های تولید شده توسط این زبان قادرن برروی همه سیستم عامل های Desktop اجرا و استفاده بشن.
پکیج JDK حاوی تعدادی کتابخانه، برنامه، ابزارهای کمکی و مستندات جهت تولید و نوشتن برنامه های Java هستش. چیزی شبیه به Windows SDK, Android SDK, .Net SDK و...
نکته: JDK درواقع Software Development Kit(به اختصار SDK) محسوب میشه برای همین به اون Java SDK هم گفته میشه.
درحال حاضر قادرید پکیج JDK رو بر روی سیستم عامل های Windows, GNU/Linux, Solaris, MacOS نصب و اجرا کنید اما من در این مقاله به نصب JDK برروی سیستم عامل Windows میپردازم. (Oracle JDK و OpenJDK)
برای کسب اطلاعات بیشتر راجب این پکیج به ویکی JDK مراجعه کنید.
فهرست مندرجات: