چند نکته در طراحی اصولی test case در Unit Test

• کدهای اصلی باید قطعه قطعه و به واحدهای مستقل تقسیم بشن.
• کدهای تست باید مستقل از محیط اجرایی باشن.
• در کدهای تست باید از نقل/انتقال اطلاعات حجیم خودداری کرد تا پروسه تست بسرعت انجام بشه.
• کدهای تست باید بروز باشن و با هر تغییر جدی روی کدهای اصلی باید تغییر کنند.
• هر قطعه کد تست باید کوتاه، قابل فهم و خوانا باشه.
• حجم کل کدهای تست تولید شده معمولاً باید برابر یا بیشتر از حجم کدهای اصلی باشه. (یعنی برای همه موارد تست نوشته شده باشه)
• کدهای تست باید در همان روزی که کدهای اصلی پروژه نوشته میشن تولید بشن.
• تست case ها باید کدها، متدها و قابلیت های پروژه رو به سخت ترین شکل به چالش بکشن.
• بهتره کدهای تست به خارج از محدوده پروژه dependency نداشته باشن.
• بهتره نام فایل تست به کلمه Test ختم بشه. مثل EmailTest, UtilityTest, DatabaseTest
• بهتره نام توابع/متدهای داخل فایل تست با کلمه test شروع بشن. مثل test_if_email_is_valid یا testIsEmailValid

 

نکته: وظیفه نوشتن کدهای تست برای Unit Testing بعهده فرد برنامه نویس هستش نه فرد Tester. زیرا:

- بدلیل حفظ مالکیت کدها/پروژه، Tester نباید به سورس پروژه دسترسی داشته باشه.

- بدلیل مسایل امنیتی و کاهش تهدیدها، Tester نباید به داخل کدها و مکانیزم سیستم دسترسی داشته باشه.

- همچنین Tester قادر نیست به همه ابزارها، سبکها و زبانهای مختلفی که در پروژه استفاده شده مسلط بشه و test case طراحی کنه.

- تنها برنامه نویس هستش به کدهایی که پیاده سازی کرده مسلطه و test case رو در کمترین زمان با بالاترین کیفیت تولید میکنه.

انواع اصلی تست نرم افزار

 

Functionality test, Performance/Speed test, User experience test, Compatibility test, Security test

 

نکته: هر 5 نوع تست بالا رو میشه با 2 روش manual و automatic و در 6 سطح/flavor مختلف انجام داد:

Unit Test, Integration Test, Component/Module Test, Subsystem Test, System Test(black box), [User] Acceptance Test

MVC in a nutshell

 

دقیقتر:

 

 

دقیقتر:

 

mvc چیست، ام وی سی چیست، ساختار mvc

منبع: https://blog.glyphobet.net/essay/153/

مقایسه کوتاه بین FLTK, wxWidgets, Qt, GTK

مقایسه پرفورمنس(startup, rendering, event handling):

Windows
FLTK > wxWidgets > GTK > Qt

Linux
FLTK > GTK > (wxWidgets / Qt)

نکته: در اینجا منظور از GTK نسخه GTKmm هستش که wrapper/مخصوص  ++C  هستش.
نکته 2: عناصر کتابخانه  wxWidgets صددرصد native هستن. اما عناصر کتابخانه FLTK و Qt و GTK فقط "شبیه" به native هستن. که برای این شبیه سازی از CSS و API های theming سیستم استفاده می کنن.

این توضیحات رو هم در نظر بگیرید:
- کتابخانه FLTK از نظر استایل بهترین گزینه برای لینوکس با محیط EDE هستش. از نظر فضای دیسک، بسیار کم حجم هستش. پرفورمنس بالاتری نسبت به بقیه کتابخانه ها داره. استفاده ازش آسون هست. از بعضی دیگر زبانهای برنامه نویسی هم پشتیبانی میکنه. در ویندوز برروی WinAPI، در لینوکس برروی X Window و در مک بر روی Quartz سوار هست. FLTK بعضی از widget های مدرن مثل Treeview رو نداره. بعضی از widget ها حالت RTL (راست به چپ) رو ندارن.

 

- کتابخانه wxWidgets از نظر استایل بهترین گزینه برای ویندوز و مک و لینوکس هستش. از نظر فضای دیسک، حجیم هستش. یادگیری و استفاده ازش کمی سخته. UI designer هم داره. از خیلی زبانهای برنامه نویسی پشتیبانی میکنه. در لینوکس بر روی کتابخانه GTK قرار داره و در پشت پرده از API های GTK استفاده میکنه. wxWidgets فقط کتابخانه GUI نیست، یک فریم ورک محسوب میشه.

 

- کتابخانه GTK از نظر استایل بهترین گزینه برای لینوکس با محیط Cinnamon, GNOME, XFCE یا Mate هستش. یادگیری و استفاده ازش آسونه. UI designer هم داره. از خیلی زبانهای برنامه نویسی پشتیبانی میکنه.

 

- کتابخانه Qt از نظر استایل بهترین گزینه برای لینوکس با محیط KDE, TDE یا LXQt هستش. از نظر فضای دیسک، حجیم هستش. یادگیری و استفاده ازش بواسطه Qt Creator آسونه. UI designer هم داره. از خیلی زبانهای برنامه نویسی پشتیبانی میکنه. امکانات غیر استاندارد هم داره(meta-object). طیف گسترده تری از platform ها رو در بر گرفته. Qt فقط کتابخانه GUI نیست، یک فریم ورک هستش.  برای پروژه های غیر opensource باید مجوز داشته باشید. از مدل برنامه نویسی reactive پشتیبانی می کنه. (به کمک شتابدهنده گرافیکی میشه بار سنگین رندر رو از روی پردازنده برداشت، بنابراین باعث افزایش پرفورمنس میشه)

مقدمه ای بر Virtual File System لینوکس

Virtual File System یا سیستم فایل مجازی

 

Virtual File System(مخفف VFS) یک ساب سیستم مهم در Kernel لینوکس هست که لایه بین filesystem و برنامه های user-space رو تشکیل میده. درواقع همه filesystem ها، با تکیه بر VFS می تونن شناسایی بشن و تبادل اطلاعات کنن. همین مسئله، برنامه های user-space رو قادر کرده که توسط دستورات موجود در VFS برای خواندن و نوشتن در filesystem های گوناگون اقدام کنن:

 

نکته: در اینجا منظور از لایه، همون Abstraction layer و منظور از دستورات، همون System call/SysCall هستش.

نکته 2: البته به برکت wrap های GNU C Library، کمتر پیش میاد که برنامه user-space نیاز به استفاده از System call داشته باشه.

دستور switch...

 

<?php

switch (1)
{
    case 1:
        $var = 'Test';
        echo ' in case 1 ';
    break;

    case 2:
        if (isset($var)) echo '($var is set)';
        echo ' in case 2 ';
    break;

    case 3:
        echo ' in case 3 ';
    break;
}
// Result: in case 1

switch (1)
{
    case 1:
    {
        $var = 'Test';
        echo ' in case 1 ';
    }

    case 2:
        if (isset($var)) echo '($var is set)';
        echo ' in case 2 ';
    break;

    case 3:
        if (isset($var)) echo '($var is set)';
        echo ' in case 3 ';
    break;
}
// Result:  in case 1 ($var is set) in case 2

switch (1)
{
    case 1:
        $var = 'Test';
        echo ' in case 1 ';

    case 2:
        if (isset($var)) echo '($var is set)';
        echo ' in case 2 ';
    break;

    case 3:
        if (isset($var)) echo '($var is set)';
        echo ' in case 3 ';
    break;
}
// Result:  in case 1 ($var is set) in case 2

switch (1)
{
    case 1:
        $var = 'Test';
        echo ' in case 1 ';

    case 2:
    {
        if (isset($var)) echo '($var is set)';
        echo ' in case 2 ';
    }

    case 3:
        if (isset($var)) echo '($var is set)';
        echo ' in case 3 ';
    break;
}
// Result:  in case 1 ($var is set) in case 2 ($var is set) in case 3

در PHP، ظاهراً بودن یا نبودن اون گیومه ها {} هیچ تاثیری در روند اجرای برنامه نداره، بلکه این break هستش که تعیین کنندست... در حالی که در بیشتر زبانها (مثل java, pawn, c++ و...) می تونه حوزه/scope متغیر ها رو داخل هر case تعیین کنه.

توضیح رسمی C99 درباره دستور switch:

CASE: Case statements are only 'labels'. This means the compiler will interpret this as a JUMP DIRECTLY to the label.
BREAK: A break statement terminates execution of the smallest enclosing switch or iteration statement.

البته این یه نکته ریزه که هنوز خیلی از برنامه نویس ها ازش مطلع نیستن
من هم بعد از 1-2 ساعت تحقیق متوجه این موضوع شدم، چراکه مستندات خودشون هم به این نکته اشاره نکردن. (تا جایی که گشتم)

مقایسه Android Studio و Eclipse

 

اول اینکه امکان توسعه برنامه های اندروید در Eclipse به 4 روش میتونه انجام بگیره:

1- توسط Eclipse نسخه Eclipse for Android Developers

2- توسط پلاگین Andmore و نصبش در Eclipse نسخه Eclipse for Java Developers

3- توسط پلاگین ADT و نصبش در Eclipse نسخه Eclipse for Java Developers(عدم پشتیبانی از material design و Android 7)

 

دوم اینکه توسعه پلاگین ADT توسط گوگل متوقف شده، اما دیگر پلاگینهای توسعه اندروید توسط برنامه نویسای مجرب آزاد کماکان داره بروز میشه... (چون اصل کار توسط SDK انجام میشه و نه پلاگین)

 

مقایسه مهمترین ها: (Eclipse و AS، نه IntelliJ)
اکلیپس یک بستر و IDE غول پیکر و مستقل هست با بیشترین پلاگین در بین IDE ها.
اندروید استودیو یک IDE و کپی از برنامه IntelliJ هست.

NULL

می دونستید وقتی متغیری رو برابر مقدار "" یا '' تعریف می کنید 2 بایت از Memory رو اشغال می کنید؟
در صورتی که فقط قصد تعریف اولیه(موجودیت) اون رو دارید...

ولی با قراردادن همون متغیر/ثابت برابر NULL می تونید این مقدار رو به 0 کاهش بدید
این در مورد بیشتر زبانهای برنامه نویسی(بجز C/Cpp) صدق می کنه.

Module در Kernel لینوکس چیست

 

ماژول، قطعه ی نرم افزاری در بخشی جدا از Core هسته هستش که هنگام فراخونی شدن، پیوند و فعال میشه و یکسری عملیات تعریف شده ای رو انجام میده.
این ماژول می تونه سرویس باشه، filesystem باشه، پروتکل شبکه باشه، تعدادی System call باشه و یا درایور یک سخت افزار باشه; که در هر صورت ماژول نام داره.

ماژول ها در لینوکس به دو گروه تقسیم میشن:

1. Kernel module
2. Loadable kernel module (یا LKM)

Kernel module: که با قرار دادن سورس ماژول در داخل پوشه های سورس Kernel، همراه با Kernel کامپایل میشه.
Loadable Kernel module: که با load کردن ماژول کامپایل شده در داخل سیستم در حال اجرا فعال میشه.

دو قطعه کد برنامه ویندوزی

ExeStrip

این برنامه Header/Stup [داس] رو از فایل های Exe جدا می کنه.

BootSectorWriter

این برنامه 512 بایت از داده یا فایل رو روی سکتور بوت Write می کنه. (هارددیسک و فلاپی دیسک)