با گسترش جرایم سایبری و پیچیدگی محیط های دیجیتالی و روشهای ارتکاب جرم، نیاز به مدل ها و ابزارهای کارآمد برای جرمیابی و رسیدگی به پرونده های جرایم سایبری بیش از پیش احساس میشود...
رشد شدید جرایم سایبری در سطح جهانی، (از 19% در 2022 به 23% در 2023 طبق گزارش INTERPOL) نیاز به مدلهای ساختاریافته بازرسی های دیجیتال را پررنگ کرده است. و این تحولات، دستگاه های امنیتی و سیستم های قضایی سنتی را در سراسر جهان با چالش های بی سابقه ای مواجه ساخته است.
تصویر زیر دیاگرام آماری درباره رشد خسارتهای سالانه جرایم سایبری در سطح جهانی است که «Statista» تا سال 2028 تهیه کرده است:
من در این مقاله به بررسی کلی مدل/روش های جرم یابی دیجیتال در سطح جهانی و کاربردهای اختصاصی آنها می پردازم. این مقاله، 8 مدل اصلی شامل ADFM، GDFM، NGDFIM، DFRWS، CFFTPM، IDIP، EDRM و SANS Framework را از سه جنبه کلیدی بررسی میکند:
- ساختار فنی: مقایسه روش های جمع آوری داده ها، تحلیل مدارک و گزارش دهی
- کاربران عمده: نقش سازمان های داخلی و خارجی مانند FBI، پلیس فتا و INTERPOL
- چالش های اجرایی: محدودیت های تخصصی، مالی و فناورانه
و البته انتخاب مدل مناسب به عواملی مانند پیچیدگی پرونده، حجم داده ها، سطح دانش/تخصص پرسنل و فناوری های مورد استفاده بستگی دارد. و نکته جالب این است که اگر به همه مدلها از سطح بالا نگاه کنیم، همه آنها در 4 فاز اصلی خلاصه می شوند: شناسایی و جمع آوری، بررسی و تحلیل، مستند سازی، گزارش و ارائه