این مقاله شامل آموزش نصب و راه اندازی Java + Android + Eclipse هستش.
که البته منظور از Android, پکیج Android SDK هستش، منظور از Eclipse, برنامه Eclipse IDE هستش و منظور از Java, پکیج Java SDK (همون JDK) هست.
فهرست مندرجات:
حافظه مجازی در کامپیوتر، یک آرایه بزرگ طولانی از بیت هستش و این بیت ها به بلوک هایی به نام بایت تقسیم میشن(هر 8 بیت = 1 بایت) و به هر بایت یک آدرس جهت دسترسی اختصاص داده می شه.
در زبانهای برنامه نویسی، وقتی با داده های غیرفیزیکی(مثل متغیر ها، اشیا، توابع و...) کار می کنید، مقدار و آدرس این داده ها در حافظه مجازی ذخیره میشه. در سطح پایینتر، وقتی متغیر محلی(local variable) یا تابعی تعریف و استفاده می کنید مقادیر و آدرسشون در قسمت Stack حافظه مجازی قرار می گیره. ولی با ساخت شی یا اختصاص حافظه بصورت دستی(Dynamic)، مقدار و آدرسشون در قسمت Heap حافظه مجازی قرار میگیره. و نهایتاً همه اینها در سلول های RAM سخت افزاری کامپیوتر بصورت منظم چیده میشن.
فهرست/مندرجات:
1- هنگامی که دستگاه با وضعیت Low-Memory مواجه می شه، متد onStop() توسط DVM/ART اندروید نادیده گرفته میشه. پس حتی الامکان برنامه و اطلاعات مهمش رو در متد onPause() finalize کنید و نه در متد onStop().
در وضعیت Low-Memory، گاهی استفاده از متد System.runFinalization() و System.gc() می تونه کارساز باشه.
2- طبق گفته گوگل، حتی الامکان متد ها رو static تعریف کنید. اینکار سرعت پردازش رو 15 تا 20 درصد افزایش میده.
3- URLConnection یا Apache HTTP؟
طبق گفته ی وبلاگ Jesse Wilson، عضو تیم توسعه DVM، Apache HTTP در اندروید Froyo و قبل تر باگهای کمتر و بیشترین سازگاری رو داره. درحالی که UrlConnection در اندروید Gingerbread و جدیدتر باگهای کمتر، امکانات بیشتر، بهینه تر و سازگاری بیشتری رو داره... پس در انتخاب اینها دقت کنید.
init: مخفف initialization، اولین برنامه/process ای هست که در حین بوت سیستم اجرا میشه و تا زمانی که سیستم خاموش بشه بکارش ادامه میده. این برنامه ابتدا عملیات system initialization رو انجام میده و سپس عملیات runlevel initialization رو و اینکارو با خوندن محتوای فایل inittab آغاز میکنه.
برنامه init ابتدا اسکریپت rc.S رو اجرا میکنه تا سیستم رو برای ورود به runlevel مورد نظر آماده کنه. فایل rc.S وظیفه داره که حافظه مجازی رو فعال کنه، filesystem رو Mount کنه، دایرکتوری var/ رو تمیزکاری کنه، دیوایس های Plug & Play رو آماده سازی کنه، ماژول های Kernel رو بارگذاری کنه(LKM)، پورت های سریال رو پیکربندی کنه و نهایتاً اسکریپتهای System V رو اجرا کنه. بنابراین init آغازگر بیشتر پرورس ها و فرآیندهای اصلی سیستم هستش.
نکته: برنامه init توسط Kernel فراخونده میشه و با پروسس Id 1 شروع بکار میکنه. اگر Kernel قادر به فراخوندنش نباشه، خطای Kernel pantic (یا همون fatal error) رخ میده که باعث متوقف شدن کل پروسه بوت میشه.
runlevel: تعیین کننده پارامترهای برنامه init و دستورالعملهایی برای تنظیم ترمینال، محیط کاربر، شبکه و اجرای سرویس های اولیه هستش که توسط یک شناسه عددی داخل فایل inittab در مسیر /etc/ تنظیم میشه. و البته این شناسه در هر توزیعی متفاوته!
گوشی که درحال حاضر ازش استفاده می کنم، مدل S111 Spreadtrum ماله شرکت Kenxinda هستش... (چینیه!)
نزدیک به یک ساله که ازش استفاده می کنم و براش برنامه می نویسم.
خب خود گوشی نسخه اندرویدشو زده 4.0.0 ولی من خیلی وقت پیش مشکوک شدم که این گوشی اندرویدش 4 نیست، بلکه 3 یا 2 هه
دیروز که داشتم داخلش فایلگردی می کردم و برنامه های فابریکیشو decompile می کردم متوجه یه سوتی شدم:
برای حل مشکلات ADB گوگل با درایور گوشی بصورت زیر عمل کنید:
نرم افزار Java Development Kit(به اختصار JDK) پکیجی هست که توسط شرکت Sun Microsystems (و اکنون Oracle) برای تولید و اجرای برنامه های Java طراحی و به بازار عرضه شده.
نکته: Java یک زبان برنامه نویسی کامپیوتر، سطح بالا و شی گرا هستش که توسط شرکت Sun برای تولید برنامه های مستقل از بستر اجرایی طراحی شده. به این معنی که برنامه های تولید شده توسط این زبان قادرن برروی همه سیستم عامل های Desktop اجرا و استفاده بشن.
پکیج JDK حاوی تعدادی کتابخانه، برنامه، ابزارهای کمکی و مستندات جهت تولید و نوشتن برنامه های Java هستش. چیزی شبیه به Windows SDK, Android SDK, .Net SDK و...
نکته: JDK درواقع Software Development Kit(به اختصار SDK) محسوب میشه برای همین به اون Java SDK هم گفته میشه.
درحال حاضر قادرید پکیج JDK رو بر روی سیستم عامل های Windows, GNU/Linux, Solaris, MacOS نصب و اجرا کنید اما من در این مقاله به نصب JDK برروی سیستم عامل Windows میپردازم. (Oracle JDK و OpenJDK)
برای کسب اطلاعات بیشتر راجب این پکیج به ویکی JDK مراجعه کنید.
فهرست مندرجات:
بطور خلاصه، اساس کار SSh-Key مبتنی بر رمزنگاری بر کلید عمومی هست. به این صورت که شما دو کلید ایجاد می کنید: یکی کلید عمومی(public key) و دیگری کلید خصوصی(private key). که در اینجا کلید عمومی نقش قفل رو داره و کلید خصوصی نقش کلید!
شما می تونید کلید عمومی(public key) خودتون رو به هر کسی بدید یا در هر جایی قرار بدید... چراکه تنها عملکردش رمزی کردن داده هاست و هیچ کارایی دیگه ای نداره. پس چیزی هم شما رو تهدید نمی کنه. کلید دیگه، کلید خصوصی هه(private key)، که شما نباید اون رو به کسی بدید! و عملکردش رمزگشایی داده هاست. (داده های رمزگذاری شده توسط کلید عمومی)
شیوه تعامل این دو کلید به این صورته که:
1- سرور/remote یک پیام کوتاه رو توسط کلید عمومی شما [که قبلاً بهش داده بودید رو] رمزگذاری و اون به کامپیوتر شما ارسال میکنه.
2- کامپیوتر شما، این پیام رمزگذاری شده رو دریافت و با کلید خصوصی شما اون رو رمزگشایی میکنه و اون رو به سرور/remote ارسال می کنه.
3- در نهایت، سرور/remote هویت شما رو [از نظر مالک کلید خصوصی] شناسایی میکنه و بلافاصله دسترسی های لازم رو به شما اعطا می کنه. بهمین سادگی!
نکته: SSH ارتباطی به SSL نداره.
فهرست/مندرجات:
اول اینکه امکان توسعه برنامه های اندروید در Eclipse به 4 روش میتونه انجام بگیره:
1- توسط Eclipse نسخه Eclipse for Android Developers
2- توسط پلاگین Andmore و نصبش در Eclipse نسخه Eclipse for Java Developers
3- توسط پلاگین ADT و نصبش در Eclipse نسخه Eclipse for Java Developers(عدم پشتیبانی از material design و Android 7)
دوم اینکه توسعه پلاگین ADT توسط گوگل متوقف شده، اما دیگر پلاگینهای توسعه اندروید توسط برنامه نویسای مجرب آزاد کماکان داره بروز میشه... (چون اصل کار توسط SDK انجام میشه و نه پلاگین)
مقایسه مهمترین ها: (Eclipse و AS، نه IntelliJ)
اکلیپس یک بستر و IDE غول پیکر و مستقل هست با بیشترین پلاگین در بین IDE ها.
اندروید استودیو یک IDE و کپی از برنامه IntelliJ هست.
