فرانسه، مهد تمدن و آزادی
نقل قول از صفحه Shabe 23:
به نام خدا
ابتدا بخاطر عکس عذرخواهی می نمایم، بخاطر نشان دادن عمق جنایت مجبور به گذاشتن این عکس شدم...
تصویر فوق مربوط به همسر یکی از مبارزان جبهه آزادی بخش میهنی الجزایر(1954) می باشد که به اسارت فرانسوی ها درآمده است.
مدت ها مورد تجاوز و شکنجه قرار گرفته و عاقبت در اسارت خودکشی کرده است.
رفتار فوق علاوه بر تجاوز، تحقیر آمیزترین نوع برخورد با یک زن می باشد...
نیاز به توضیح بیشتر نیست...
فرانسوی ها در مبارزات مردم الجزایر برای آزادی، بیش از یک میلیون تلفات به این ملت تحمیل کردند!
این علاوه بر چند ده هزار جوان الجزایری است که در جنگ جهانی اول به اجبار به نفع فرانسه به میدان جنگ فرستاده شده و برنگشتند.
حال این کشور خود را مهد تمدن و آزادی می داند.
بیشتر آنها به شکم پرستی مشهور هستند و گویا به این صفت افتخار هم می کنند.
رییس جمهور سابق آنها اهل آرایش و گریم و فعلی نیز با بیش از شصت سال سن اهل خانم بازی می باشد!!
فرانسه از جمله کشورهای بسیار بی بندبار(آزاذی بی قید و شرط) در زمینه مسائل جنسی و روابط با محارم و... است.
همین چند وقت پیش هم میزبان گردهمایی یکی از جانی ترین و وحشی ترین گروههای تروریستی جهان بوده(منافقین) و سالهاست میزبانی آنها را عهده دار بوده و از آنها حمایت می کنند!
لازمه نکاتی رو اضافه کنم:
1- این مطلب در مورد کشور فرانسست، کشوری که مدعی آزادی و تمدنه و نه آنگولای جنوبی یا روسیه یا ترکیه
2- اون فاجعه در 500 یا 1000 یا... سال پیش رخ نداده، که بگیم دوره ی جهل، نادانی و کشور گشایی بوده، پس طبیعی بوده! بلکه فقط 50-60 سال پیش اتفاق افتاده. بنابراین انتظار میرفت که خوی حیوانی و وحشی گری قرون وسطی رو رها کرده باشن
3- در سال 1790 در فرانسه انقلاب میشه و حقوق انسان و شهروند قانونشون پایه گذاری میشه... و صد سال ازش میگذره و در سال 1955 اون وحشی گری رخ میده
- انسان‌ها آزاد به دنیا آمده‌اند و آزاد با حقوق برابر باقی خواهند ماند. تفاوت‌های اجتماعی تنها در صورتی که صلاح همگانی در میان باشد، میتوانند وضع شوند.
- هدف همه نهادهای سیاسی باید حفاظت از حقوق طبیعی و همیشگی انسان‌ها باشد. این حقوق آزادی و دارایی و امنیت و ایستادگی در برابر سرکوب هستند.
- آزادی عبارت است از آزاد بودن برای انجام هر کاری که به شخص دیگری صدمه نزند. از این رو بهره‌گیری از حقوق طبیعی انسان هیچ حدی ندارد مگر آن حدودی که به دیگر اعضای جامعه اطمینان می‌دهند که لذت برخورداری از حقوق یکسان را پیدا خواهند کرد. این حدود تنها به دست قانون مشخص می‌شوند.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.